کتابی در بیان عالم مثال به فارسی و عربی، نسخه آن از دو طرف افتادگی دارد و دانسته نیست از کیست ، در آن از غزالی ، شیخ الطائفه ابو جعفر طوسی ، قاضی میر حسین میبدی ، فرید الدین عطار ، تفتازانی و دیگران یاد شده ، ظاهرا رساله مثالیه نوریه یا نوریه مثالیه بهاء الدین محمد بن علی لاهیجی از شاگردان ملاصدرا است ، البته رساله ای در همین موضوع و با همین تقسیمات بنام (فانوس الخیالل) یا (مثالیه) در الذریعه و بعضی فهارس از قطب الدین محمد بن شیخ علی لاهیجی معاصر محدث حر عاملی دانسته شده و آغاز دیباچه آن با آغاز دیباچه اثر حاضر برابر نیست و در این مورد تحقیق بیشتری لازم است ،بنگرید الذریعه : 16/ 100 و 19/ 77 و ملک : 1/ 535 و مرعشی : 18/ 94 و مجلس : 9/ 557)
شبي چون صباح صبوحي زد کان مايه فتوح و دمي چون رواح راح رسيد کان مفرح روح در کنجي نشسته و ديده بر خواب غفلت بسته بودم نه بر سر از درد دردانگيز شهوات نفساني
انجام
از خدنگ شه سوي ملک عدم ره برگفته رافت تيغ و سنان درع و سر بر خود نخواهد تا بد دوشش ز حفظ ايزدي زيور گرفته تا همي گويند در هر عيد از ابر بهاران
السابقه و خيرها اوسطها لانحيار ضعف ما دل عليه سندا و دلاله بالشهده المحصله فضلا عن المنقوله فان فهم المش عليه المدار في موضوعات الاحکام مع ان مقتضي القاعده
انجام
الي هنا و ارتفع قلم الامام فقد تم ما اردنا استنساخه من هذا الکلام في هذا المقام و الصلاه علي خير الانام محمد و آله الکرام و الحمد لله علي ما اولانا في الافضال و الانعام و هذا خير اختتام
