کتاب الطهاره من اراد الصلوت و هو محدث فلیتوضاء و فرض بوضوء غسل الوجه و الیدین مع المرفقین و مسح ربع الرائس و غسل الرجلین مع الکعبین و سنه تسمیه الله فی ابتداء الوضوء و السوال
انجام
عند عدمعهم اولا و البیین او صلوا الیه فهو لمن اعتقد فی الصحه و المرض ولادهم و لا یدخل الا اموالب الات و لا مولی لاولی الا عند عرمهم و ان کان له اموالا اعتقد و اعتقهم فهی بطله تمت
رضی فعل ماضی معلوم من باب علم الله مرفوع لفظا لانه فاعله تعالی فعل ماضی معلوم منالتفاعل فاعله مستتر فیه و هو راجع الی الله عز و جل و تعالی مع ما عمل فیه جمله
انجام
المتکلم و التعلیم بین المعلوم و المتعلم علی طریق الصواب تمت المعرب الطور نوح بعون الله و حسن توفیقه و الحمد لله وحده و صلی الله تعالی
بزرگان طریقه شریفه فرموده اند که انسان مرکب از ده لطف است پنج از عالم امر قلب و روح [...] و پنج از عالم خلق اربع عناصر
انجام
احدیت با نور محمد در نور عشق تسلیم شجره توحید کثرت نور وحدت [...] برزخ معشوق نیست نماز فرض در [...] در برزخ شاه عشق تسلیم کند تصور کند تور واحد تصرف شود
[افتاده] ظل کل شی مثلیه لقوله عم ابراد وافی الظهر فان شده مثلیه فج جهنم و لان جبرئیل عم صلی الظهر فی یوم الثانی حین صار ظل کل مثلیه و اول وقت العصر اذا خرج وقت الظهر
انجام
فاضرب احد الفریقین فی الاخر ثم ما اجتمع فالضرب فی الفریق الثالث ثم ما اجتمع عنه الروس فاضرب فی اصل المسئله و عواما ان کانت عابله فان تساوت للاعداد[افتاده]
[افتاده] اذا استعملت فی النکاح لان العرض فلیجب بنفسه یصیر بمنزله هبه فی ید الموهوب له فیوجب الملک بنفسها و اعلم ان ما ذکره المص من الاتصال بین حکمی الهبه و النکاح یکون احدهما سببا للاخر
انجام
و اقتحمت له موارد السهو فی ظلم الدیا بردود عتب فی بغیه الدعه و لذیذ الکوی . عند الصباح یحمد القوم السری و الحمد لله علی نعمه العظام و منحه الجسام و الصلوه علی نبیه محمد و آله و اصحابه
حافظ ز دیده دانه اشکی همی فشان/ باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما/ دریای اخضر فلک و کشتی هلال/ هستند غرق نعمت حاجی قوام ما
انجام
اگر عکس رخ و بوی سر زلفت نبودندی/ که بنمودی شب دیجور نور از طور موسی را/ چو لاف عشق زد سلمان هوس دارد که بر یادت/ به مهر دل کند چون صبح روشن صدق دعوی را
العمل و انکان نوعا من الوجود لکن لیس الظهور التام کما للوجود العینی و اعتبره من نفسک فان المعانی التبی لی حاشیه فی رد حک المجرده ثابته فیها و لا تشعر بها مفصله و لا بتمییز بعضها عن بعض حتی تحصل فی القلب فتفصل و یکتسی کل منها
انجام
ای آنکه حدوث قدمت اوست همه/ سرمایه شادی و غمت اوست همه/ تو دیده نداری که بخود مینگری/ ورنه ز سر تا قدمت اوست همه
