از انفاس نفسیه و کلمات متبرکه حضرت خواجگان خواجه عبدالخالق غجدوانی است این هشت عبارت که بناء طریقت خواجگان بر آنست قدس الله ارواحهم
انجام
می گویند که خرج سفره شیخ مجدالدین بغدادی هر سال دویست دینار زر سرخ می شده بس دل باید نگاه داشت از تعلق به غیر سبحانه و تعای نجات اخروی و سعادت ابدی و وصول به درجات در دین است والسلام علی من تبع الهدی و نهی النفس عن الهوی فان الجنت هی الماوی
الحمدلله رب العالمین و الصلوة علی رسوله محمد و آله اجمعین بدان دوست خدای زادک الله صدقا و یقینا و دولته واقبالاً و غراً و جلالا که رونده راه را دو شرط است
انجام
آن کس که خمیر کرده است بی طهارت بوده است این لقمه لایق حلق ما نیست رزقنا الله و لجمیع محسننا حلالا طیبا آمین و رب العالمین اللهم رب هذه الدعوة التامة و الصلوة القامة محمداً الوصیلة و الفضیلة و الدرجة الرفیعة و [...] محموداً الذی وعدته و رزقنا شفاعة انک لا تخلف المیعاد برحمتک یا ارحم الراحمین
این اثر در منابع یاد نشده ، نسخه دیگری از آن در کتابخانه سپهسالار به شماره 8261 نگهداری میشود که آغاز آن با نسخه هند برابری ندارد و مولف آن ر در مشهد مقدس در 12 ربیع الاول 1083ق. به انجام رسانده و باید ویرایش دیگری از مولف باشد
بخش اول مشتمل بر بعضی حکایات و قصص انبیاست و بخش دوم شامل اخلاق صوفیانه است
آغاز
در بیان توبه قوله تعالی یا ایهی الذین امنو توبو الی الله توبتاً نصوحا ملک کریم و خداوند عظیم در کلام مجید خود خبر می دهد که ای آنانیکه ایمان آوردید توبه کنید
انجام
حضرت رسالت پناه صلی الله علیه و سلم گفتند که التایب من الذنب کمن لازنب له یعنی توبه کننده از گناه مثل کسیست که اصل گناه نکرده است
