بر اساس دیباچه مؤلف ، این اثر ترجمه فارسی شرح شمائل النبی شهاب الدین احمد بن حجر است ، مترجم پیش از آن الحصن الحصین را ترجمه نموده (احتمالا منظور کتاب شمس الدین جزری باشد) وی این کتاب را بر دو صحیفه تنظیم نموده با نامهای خیر الاطوار برای صحیفه اول و واقعات سید ابرار برای صحیفه دوم و گفته نام اول تاریخ ترجمه و نام دوم تاریخ تالیف است که بر اساس حساب حروف به ترتیب 1111 و 980 میشود ، چند صفحه اول این نسخه فوائدی در علم درایه است از شخصی بنام قلیج با نام (زبده شرح شمایل) نوشته شده ، مؤلف این اثر را در سن 63 سالگی نوشته
آغاز
سبحان ربک رب العزه عما یصفون ....بعد از حمد و ثنای خالق ارض و سماء ...اقل عباد الله عبید الله معروض میدارد
المادة بان یکون قبل هذا التشخص کانت المهیة متشخصة بتشخیص آخر مکتشفة باعراض بسببها صارت مستورة لفیضان الاعرا اللاحقة و التشخص التابع بها اقول علی تقدیر عدم تحقق مادة مشترکه ههنا لا یمکن استناد تشخص هذا الشخص باعراض مقارنة شخص آخر...
انجام
کان متالما الماء {...}لعدم امکان تدارکه فی الغرض المذکور و هو حال الموت صاحب الجهل المرکب هذا ما تیسر لی فی نقد شرح الشرح و بیان ما وقع فیه من الجرح بتفصیل مجملات ما افید فی الشرح من التحقیق و توضیح مرموزات ما افیض فیها من التدقیق و الحمدلله علی الاتمام و الصلوة و السلام علی من هو افضل الانام و علی آله الکرام...
منقولست که حضرت امام علی نقی ع در اول نامه مینوشتند بسم الله الرحمن الرحیم اذکر انشاالله و الامر بید الله و از صادق آل محمد مرویست که چون رقعه یا نامه برای حاجتی نویسی و خواهی که انحاجت براید بقلم بقلم بی مدبّر سر رقعه بنویس بسم الله الرحمن الرحیم ...
انجام
فاکفنی امر فلان و امر جمیع اهل العدوان بم شئت و کیف شئت و من حیث شئت و انّی شئت یا هو یا من لا هو الاّ هو الغوث الغوث یا ابا القاسم المصطفی الامان الامان یا امّ الحسنین الزّهرا الرحمة الرحمة یا ابا الحسن المرتضی المدد المدد یا ابا محمد المجتبی العون العون .
