و في لواء الاسلام سوا فیه المسلم و الکافر خلافا لابی حنیفة باب هذا باب الیبوع النهی عنها و قسمه علی قسمین احدهما ما یقتضی الفساد و بدا به و الثاني ما لا یقتضیه
انجام
ان یریني برکة هذا الشرح في دار الرضاء و الثواب و ان یجعله في حین الأخلاص و القبول انه اکرم مامول و اعظم موجود و مسئول
بدانکه نماز با بی نیاز راز گفتن است و آن اشتغالیست با حق سبحانه و تعالی بظاهر و باطن و حقیقت آن مناجاتست با حضرت صمدیت و مناجات مخاطبه بود و مخاطبه معروف مطلق جز از عارف کامل محقق راست نیاید
انجام
در هر کلمه از تسبیح و تهلیل که میگوید بکوشد تا دل وی بصفت آن معنی بگردد و شرح آن دراز است حاصل الامر آنکه در نماز از صفای لذت مناجات که آن غایت نعیم اکابر اولیاء و نهایت آمال افاضل اتقیاست حمروم نماند
