اثری است در بیان مباحثی درمورد کتب معروف علم صرف مانند زنجانی و عوامل
آغاز
نشود همچون رجل و فرس و حال آنکه از رجل رجلی و از فرس فرستن اشتقاق کرده اند جواب ما گفتیم اشتقاق کرده نشود و دوازده صیغه
انجام
و زیدا واو غیر عامله بر پنج قسم عاطفه حالیه استصافیه اعتراضیه ابتدائیه را اگر او در رتبته ما لفه باشد بحثی و الا الف میشود که عطف تقاضا می کند سبق معطوف علیه را
الحمدلله الذی علمنا ما لم نعلم و الصلوة علی محمد الذی هو صاحب العلم و علی آله و اصحابه الذین کانوا خیر الامم و بعد فهذه قطعة من السطور مع قلة البضاعة و کثرة الفطور کل التسمیة و التحمید و التصلیة
انجام
و هو فی الاصل جمع اجمع اسم التفضیل فان قولنا قراءة الکتاب اجمع معناه اتم جمعا فی قراءتی من کل شیء ثم صار اسما فی باب التأکید هذا آخر ما جمعنا و تمام ما کتبنا
کتاب در شرح دیباچه کتاب الافصاح نوشته شده است که مولف الافصاح نیز ناشناخته است.
کتاب الافحاح در اعراب سوره فاتحه و استعاذه با استفاده از کتابهای ادبی و تفسیری، و گاهی اشاره بتفسیر بعضی الفاظ نیز دارد.
بیاض است شامل چند مثنوی به این قرار: مثنوی سوز و گداز نوعی، مثنوی علی رضای تجلی، مثنوی میرو الهی قمی، مثنوی نسب نامه بهبودی،سراپای مهری عرب، قضا و قدر سلیم
آغاز
کیم من تا به دمت لب بگشایم/ سرود عرض حال خود سرایم
