از انفاس نفسیه و کلمات متبرکه حضرت خواجگان خواجه عبدالخالق غجدوانی است این هشت عبارت که بناء طریقت خواجگان بر آنست قدس الله ارواحهم
انجام
می گویند که خرج سفره شیخ مجدالدین بغدادی هر سال دویست دینار زر سرخ می شده بس دل باید نگاه داشت از تعلق به غیر سبحانه و تعای نجات اخروی و سعادت ابدی و وصول به درجات در دین است والسلام علی من تبع الهدی و نهی النفس عن الهوی فان الجنت هی الماوی
الحمدلله رب العالمین و لا عدوان الاعلی الظالمین و علی الله علی سیدنا محمد خاتم النبیین و علی اله و صحبه اجمعین و سلم تسلیما دایما الی یوم الدین و بعده فهذه نبذة فی معرفة وضع ربع المقنطرات و طریقه
انجام
حتی یقع علی محل من الربع فتعلم علیه علاقة و اکتب علیه اسم ذلها الکوکب الی ان تتم جمیع ما اردت من الکواکب فی جدول الکواکب
اعلم ان ثمرة وجوب المقدمة عدیدة منها ما ذکره المحقق البهبهانی فی جواز الاجتماع مع الحرام و عدمه فلو کانت المقدمة واجبة فلا یجوز اجتماعه
انجام
فالاستصحاب یکون من جملة الادلة بناء علی الحجیة لی الخبر و من المعلوم ان الامور المزبورة لیست (؟) فان قبول الاقرار لیس دلیلا علی الحکم بل ذلک نفس الحکم و الدلیل علیه هو ما دل علی اعتبار الاقرار نعم هذا الدلیل الدال علی حکم الاقرار یکون مساویا
و اما الخواص المنسوبة الی الاسماء الحسنی التی و عدنا بها فی اول الفصل فکثره غیر انا نذکر طرفا منها فمن ذلک ما ذکره الشیخ رجب بن محمد بن رجب الحافظ فی بعض تصانیفه الله ذکره ضحی و عصرا
انجام
و علق ذلک علی طفل قل بکاءه مریم(ع) من جعلها فی اناء زجا نظیف فی منزله کثر خیره و منع منه طوارق السوء من شربه و هو خالف امن طه من جعلها معه و مضی الی قوم یرید التزویج
الحمدلله علی التمام و لرسوله افضل السلام و علی آله و صحبه الکرام فان قلت ضمن قوله و رتبته الی ماذا یرجع فنقول ضمن فی رتبته راجع الی الکتاب المذکور فی الدیباجة لا الی الرسالة و بهذا لیس
انجام
مفهوم الموضوع و الموضوع جزء من المقدمة باعتبار الاول و جزء من العلم باعتبار الثانی فح لا یلزم ان یکون الشیء الواحد داخلا و خارجا فلا اشکال لمولانا محی الدین الرومی رحمة علیه رحمة واسعة
قال الدین النصیحة الدین النصیحة الدین النصیحة قالوا لمن رسول الله قال لله و رسوله و لکتابه و لائمة المسلمین و عامتهم فحصر علیه السلام قوام الدین و عماد الشریعة علی النصیحة
انجام
و ایات مخصوصة مما ورد فی حقبة [...] دعوات خرج الترمذی الحکیم فی نوادر الامة عن سعید ابن المسیب قال حضرت مع ابن عمر رضی
