و طالع برجی دیگر کم از سی درجه اگرچه هر یک از آن دو در نفس خود سی را سنتست و آنرا درجات سوا خوانند چنانکه مطالع برج اسد
انجام
با اتباع و عمل دیگر آنست که نحوس را در اختیارات همه بدان ماند از [...] باید داشت که داروها را که مزاج زهر دارند در شربتها بکار دارند بی آنکه بعضی از شربتها
با نار عقل بیامیزد و یکی را بحال خود گذارند که شکل تولد کند بدین صورة اول مسدود اول و عتبته الداخل نامند و ثانی را مفتوح اول و لحیان نامند مسکن عقل از طرف اول از طرف عقل خانه چهاردهم نامند
انجام
حامله را زود زاید و دزدیده و پنجه باز نیاورد و هر جه خواهد بر او آسان می شود هر چه که خواهد در (؟) و خود (؟) دلیل در راه فضل در معرفت خبر از
بعضی فرمایشات امام صادق (ع) به مفضل بن عمر جعفری درباره خالق و مخلق و دیگر مباحث کلامی و اعتقادی بروایت مفضل بن عمر جعفی که امام به او فرموده ، این حدیث از طریق [ابی [ الحسین بن محمد بن علی حلبی حلی بسند خود از مفضل نقل شده است و بجز توحید اوست ، یادی از این حدیث در جایی یافت نشد مگر محدث نوری که در خاتمه مستدرک 4/ 132 اشاره ای به این حدیث نموده و آن را دارای مطالب غریب و غیر روشن دانسته که در جای دیگری یاد نشده است
مؤلف
المفضل بن عمر الجُعفي الکوفي، أبوعبدالله / أبومحمد
الفاعل و هو و الذرایات وقرا الجمهور یکسر الواو و قری [افتاده]: مفتح الواو و تسمیه بالمصدر یسرا مصدر فی موضع الحال عند و هو فی الاصل مصدر وصف به علی تقدیر محذوف
انجام
الناس الاخیر فعیل معطوف علی ذی الوسواس ای من سر القبلتین و قیل معطوف علی الجنه و الله اعلم و الحمدلله اولا و اخرا حمدا یوافی نعمه و یکافی مزیده و صلی الله علی سیدنا محمد و علی آله محمد
