مولف مجموعه ای از نامه ها ، خطابه ها و منشآت منظوم و منثور خود را در این اثر گردآورده و در چند باب تنظیم نموده : (باب المکاتیب) & (بلاب الخطب) ، (بابالنظم) و بخشی با عوان (شذرات) دارد ، تاریخ بعضی از این نگارشها 1338ق. و 1337ق. دارد
آغاز
باب المکاتیب هذا ما کتبته الی الحبر العلام البحر الطمطام السید محمد هارون دام ظله....
الحمدلله الذی له المن و الاحسان و الصلوة علی رسوله المؤید ببراعة المعانی و فصاحة البیان و علی آله الکرماء و اصحابه العظماء الذین یهتدی من بایهم یقتدی و اعلم ان اللفظ الموضوع المستعمل مفردا کان و مرکبا ان استعمل
انجام
و هکذا فی غیره فالصلوة فی الدعاء حقیقة و فی العبادة مجازا کذلک و فی الشرع بالعکس ای حقیقة شرعیة فی العبادة و مجاز شرعی فی الدعاء لغویة لان وصفه فی اللغة للدعاء و فی الشرع للعبادة
الحمدلله رب العالمین و افضل الصلاة و اتم التسلیم علی سیدنا محمد و علی اله و صحبه اجمعین اما بعد فهذا کتاب فیه احادیث و فوائد شتا الحمدلله الذی خلق ادم و خلقت
انجام
یا ارحم الراحمین امین یا مجیب السائلین برحمتک یا ارحم الراحمین و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم و صلی الله علی سیدنا محمد و علی اله و صحبه و سلم تسلیما الی یوم الدین امین
المبحث الثالث فی اسماء الله تعالی و فیه ثلثة فصول الفصل الاول فیما اشتهر من الخلاف فی ان الاسم هل هو نفس المسمی ام لا و فیه مقدمة و مقصد المقدمة الاسم هو اللفظ المفرد الموضوع
انجام
هو بعینه الموجود قبلها و اما کون الشیء من حیث کونه فی هذا الوقت مغایر النفسه من حیث کونه فی وقت آخر فتغایر ذهنی اعتباری لا خارجی و یحکی
مشتمل است بر مثنوی مبداء نور و مثنوی کیمیای دین و غزلیات و مخمسات از شاه مشرب دیوانه که به حکایت اشعارش از پیروان طریقه خواجه نقشبندی بوده و ظاهرا در نیمه دوم قرن چهارم می زیسته است.
الحمد لله التی له الحمد فی الاولی و الاخره و له الحکم و الیه الماب رافع من اسند امره الیه بصحیح النیه الی المقام العالی
انجام
و اما علی الاستجاب کالتشهد الاول [...] فی الاماکن التی وردت الاحادیث فیها و ذلک عند الصباح و المساء و عن القیام من اللیل و عقب الوضوء و عند سماع الاذان
مؤلف
أحمد بن علي بن محمد بن محمد الکناني العسقلاني المصري، أبوالفضل شهاب الدین ابن حجر
مشکوک
