رساله ای در بیان گذاردن بخش انتهایی عمامه بر روی شانه اقتداء به پیامبر و به قول مؤلف این رساله این بخش از عمامه را در عربی (عذبه) میگویند ، نام این رساله بر اساس منابع یاد شد و در نسخه موریتانی این نام در اثر دیده نمیشود
مؤلف
محمد بن محمد بن أبی بکر المقدسي، کمال الدین ابن أبی شریف
از ام سلمه روایت است که روزی حضرت رسالت پناهی صلی الله علیه و سلم حضرت امام حسن را بر ران راست خود و حضرت امام حسین را بر ران چپ خود نشانیده بودند گاهی
انجام
هر که ترک غیبت کند چنان باشد که همه قرآن ختم کرده باشد و بدان عمل کردن باشد این سخن بر همه خلق اولین و آخرین پسندیده است ور مسلمانی انشا الله تعالی
الصلوة في مسجده وسافر الی مدینته فلم یصل فی مسجده صلی الله علیه و سلم و لا سلم علیه فی الصلوة بل لتی القبر ثم فهذا مبتدع ضال مخالف لسنة رسول الله صلی الله علیه و سلم
انجام
و هذا الحدیث الذی ذکره [...] حدیث منکر غیر صحیح و ستذکر ما ورد فی هذا الباب والکلام علیه فیما بعد ان شاء الله تعالی و سعید [...] المسبب رضی الله عنه و ان کان من سادات التابعین علما و عملا و زهدا و روعا فهذا الذی رواه عبدالرزاق
مباحث خاص (زیارت اماکن مقدس - مشاهد ائمه و مزارات امامزادگان و اولیا)
آغاز
الحمدلله حمدا یوافی نعمه و یکافئ مزیده و الصلاة و السلام علی صاحب الصلاة المتواترة و الرحمة المزیدة و علی آله و اصحابه و احزابه و احبابه المطهرین اخلاقا
انجام
خایبا بجاهک عندالله و یدعوا بما یلهمه و اما مناقبه رضی الله عنه فشهیرة غزیرة طفحت بها بطون الاوراق و کملت و اشتهرت فی سائر الافاق و الله تعالی اعلم
