مجموعه نامه هایی است عرفانی و اخلاقی و ادبی ، معمولا خطاب به شمس الدین و با عبارتی چون (برادرم شمس الدین ...بداند) ، در کشف الظنون ، هدیه العارفین و الذریعه و برخی فهرستها صد نامه یا صد و پنجاه نامه به شرف الدین احمد بن یحیی منیری پیشوای چشتیان (دانشگاه 15: 61) درگذشته 682ق. (نشریه 5: 227) یا 782ق. (هدیه العرفین 1: 416 و الذریعه 21: 224) نسبت داده شده که به قاضی شمس الدین حاکم جوسه نوشته ، زین الدین بدر غزنی یا عرفی (ذیل کشف الظنون : 97) آنها را گردآوری نموده وبرحسب موضوع مرتب ساخته که این ترتیب در سالهای متفاوتی چون 744ق. 649ق. 747ق. و 769 در منابع ذکر شده. صاحب ذریعه بار دیگر از صد نامه در سیر و سلوک و اخلاق و ریاضیات یاد کرده (ذریعه (22: 179) که آنها را زین الدین بدر عرفی در سال 744ق. بخواهش مرید او قاضی شمس الدین نوشته و در دیباچه این نامه ها شیخ و مرشد خود قطب الاقطاب سلطان العارفین شرف الدین محمد بن یحیی المنیری را مورد ستایش قرار داده ، در فهرت کتابخانه مرعشی (4: 18)از صد و پنجاه نامه عرفانی و اخلاقی و ادبی یاد شده که منیری در سال 769ق. به قاضی شمس الدین حاکم جوسه و شیخ علی همدانی و مولانا کمال الدین منتوسی و مولانا صدر الدین و دیگران نوشته است ، بنظر میرسد اثر حاضر یکی از همین مکاتیب است که بدر غزنی گردآوری نموده باشد.
منظومه ای است عرفانی در قالب مثنوی، از یکی از عرفای دوره قاجار، رضاقلی میرزای مراغی که مرید کبیرآقا مجذوب علیشاه بوده است. این مثنوی توسط یوسف بیگ باباپور تصحیح و در تهران 1387 نشر اوحدی به چاپ رسیده است
و حیف برین مملوک که حکم خالق و مالک از حکم آقا کمتر داند چه نوکر بفنا میداند که آقا من [...] خدمت خود
انجام
و قالبی و رحمته و بخشایش است للمومنین مر مومنانرا که بدان لقع میگیرند و لایزید الظلمین و نمی افزاید قرآن ستمگارانرا الا خسارا مگر ز یانکاری و هلاکت که تکذیب میکنند و بدو نمیگروند و اذا انعمنا و چون
و یراد البعید کما اذا لعن بحضور بفص العدول عدل الوفر فیقول افتح العین فان المولی حاضر و لو قلت فی الوصیفی الرجس او البصر لغات لک و خصولها بالمجاز انما یکون اذا بلغ من الشهرة بحیث یلحق بالحقیقة فان {...}المدعی ان الامور المذکورة فی قوله و...
انجام
کان تصور ثبوت المستحیل ذهبنا کافیا لما ذهبنا الیه من صحة طلبة{...}لما ذکرتم من امتناع تصور وقوعه فیکفینا و یضرکم اللهم الا ان یجعل امتناع الطلب {...}علی انّه لا یتصور ثبوته من الخارج وح یقع قوله لان حکم الذّهن الی آخرة مرتبطا.
فالاحوط و وضع جبیرة علیه او لصلوة وفاقا للعلامة بل قیل لا خلاف فیه ما لم یستر من شیئا الصحیح و الجمه بینه و بین التمیم احوط و لا یجوز ان یوتی واجبات افعال وضوئه...
انجام
لا تقدیر فیه بالخصوص عامل عالما لزمه دم شاة و یسقط الکفارة عن الناس و الجاهل الا الصیدفعلیهما فیه الکفارة ایضا کل ذلک بالنص و الاجماع تمت الکتاب
الحمد لله رب العالمين ... اما بعد اين مختصريست در آداب و فوايد و قواعد و خاصيت و صفايح جفر جامع هر چند که ائمه اين علم در اهار اسرار اين علم مبالغه تمام دارند
و النفقة بوزن الهمزه مثلها تقوله نفق الربوع و نافق ای اخذ فی نافقائه
انجام
متصل فالضمیر الذی یلی ذلک النصوب ان بکون انتقص (...) منه فی التعریف او اعرف او مساویا فالاول یجب اتصاله عند سیبویه و غیر سیبویه یجوز الاتصال و الانفصال نحو اعطاکه
فیصلی الرکعة الاولة فاذا اراد السجود سجد الجمیع الا الصف الاول الذی یلیه فانه یقف فیحرسهم حتی یقوموا الی الرکعة الثانیة ثم یسجد
انجام
ای اذا قال الموکل للوکیل (؟) اهلیة برأیک کان الوکیل ان یؤکل غیره و یمضی حکم فاض آخر فی مختلف (؟) الصدر الاول الا ما خالف الکتاب او السنة المشهورة او الاجماع
مقاله ها و سخنرانیها - مجالس و منابر - متون وعظ و خطابه
توضیحات
مجموعه ای از مجالس وعظ و عمدتا در ذکر فضایل حضرت علی علیه السلام با استفاده از آیات قرآن و تفسیر آنها ، تاریخ بعضی از این مجالس بر فراز صفحه آغاز آنها ثبت شده و از 12 رجب 1334ق. تا نیمه های ماه رمضان همان سال را دارد ، گویا مولف یا شخص دیگر آنها گرداوری کرده ، بر صفحه عنوان نسخه نامی که ثبت کردیم نوشته شده و کاتب نام خود را محمد هارون الحسینی الزنگی پوری نوشته ، شاید همو مولف باشد
