رجل کریم لقیته و فی نحو ربّ رجل کریم لقیت منصوب علی المفعولیة بلقیت و {...}علی جعل قصیدة مبتداء و الجملة بعدها منتها و قد قلتها الخیر فیکون فی غریبة و جهان النّصب و الرفع و النّصب علی الاشتغال و جعل قصیدة مفعولا لفعل محذوف ...
انجام
و لا تتقدّمه معه حدّ الانصاف بل ان قابلک بشرّ قابله بخیر و ان مقابلک باحسان کافة باحسن منه لینجذب الیک و یکون عضد لک و سلاحا تتقّوی به علی عدوّک و ان لم تفعل معه هکذا ربمّا هجرک و قاطعک فتکون.
فی المعنی ضباَ و فصلاَ و بعض الاصولتین ضباَ و العرف ایضاَ یشهد لذالک وحی هذا جواب یوجب القول باالتفصیل فیکون مجازاَ فی غیر ما ذکر معي ان جواز الاختلاف الذی هو حکم المثنی و المجموع اعم من الاتفاق و الاختلاف فاستعماله من خصوص الاختلاف مجاز و ارادة المعینة...
انجام
و مفهوم التمیز حجة لاقتضاء التمیز ذلک کقولک اعط من جائک منا سمنا فان قیل لا منافات بین قولک عندی من سمنا و قولک عندی من نمرا قلنا ذلک عند تعدد الممر و لا کلام فیه.
مثنوی داستانی عشق خرم به زیبا و بعضی جنگها از شاعری گویا از قرن یازدهم و ساکن هند ، احتمالا محمد فدائی باشد تاریخ سرودن آن را شاعر به نظم چنین گفته : خرد را شد چو تاریخش حواله /بگفتا خرم و زیبا رساله ، که باید 1161 باشد . مثنوی بدین نام نیز در بمبئی بسال 1329 و 1331 و در تهران سال 1325 چاپ سنگی شده
بدانکه نماز منقسم میشود بواجب و مستحب واجب منقسم میشود بشش قسم اول یومیه دویم جمعه سیم عیدین چهارم ایات پنجم طواف ششم انکه {...}و عهد و نحوهما لازم میشود اما یومیه پس در ان چند مطلب است مطلب اول در اوقات انهار و در ان سه مطلب است مطلب اول انکه وقت نماز ظهر زوال شمس است ...
انجام
هرگاه متذکر شد بسجده منسیّه در رکعت اخیره قبل از اتیان بصیغه سلام مخرج از نماز ظاهر اینست که عود بجهة عمل اوردن سجده منسیبه لازم است و هرگاه متذکر شود بعد از اتیان بصیغه اسلامیکه مخرج از نماز است نماز صحیح است و اتیان بسجده منسیه فقط لازم خواهد بود و هم چنین است حال در تشهد منسی در رکعة اخیره...
