مجموعه اشعاری است به فارسی معمولا بصورت مخمس در آن به مسائل اعتقادی بر وفق مذهب شیعه و مطالبی عرفانی به نظم گفته شده و معمولا بصورت پرسش مطرح میشود وبدانها پاسخ داده میشود همگی به نظم ، سراینده نام خود را در چند جا (میر احمد) یاد کرده و در یک جا میر احمد حکاک یاد شده ، در یکی از منظومه ها به معرفی چند تن از عرفا میپردازد ، بعضی از آنها که نام میبرد احمد جام ، شاه رکن الدین ، شاه نعمت الله و قاسم انوار میباشند ، از شاه اسماعیل نیز نام میبرد که ظاهرا شاه اسماعیل صفوی باشد و از این بیت معلوم میشود که در زمان او بوده (دگر از شاه اسماعیل بشنو / کزو شد خطه اثنی عشر نو/ همیشه دولت او باد آباد/ عدویش سرنگون دوستش شاد) . در کتابخانه ملک نسخه ای ظاهرا از همین اثر است که در فهرست آن کتابخانه 7/ 435 با نام قاپی گشای و مخمس یا هفت قاپی یاد شده است.
الحمدلله المتکلم بغیر لسان و فم و القائل من غیر تلبسه بلوح و قلم و الصلوة علی افصح العرب و العجم محمد و اولاده المحترم و اللعنة علی اعدائهم الی یوم الندم
انجام
ما حصل به الفعل المنسوب بالالة کالدیانة و هو ما یوجب [...] الامانة العدل عمل رد الی اصل شیء العدول عمل مردود السی غیره الظلم ظهور الالم
