مثنوی داستانی عشق خرم به زیبا و بعضی جنگها از شاعری گویا از قرن یازدهم و ساکن هند ، احتمالا محمد فدائی باشد تاریخ سرودن آن را شاعر به نظم چنین گفته : خرد را شد چو تاریخش حواله /بگفتا خرم و زیبا رساله ، که باید 1161 باشد . مثنوی بدین نام نیز در بمبئی بسال 1329 و 1331 و در تهران سال 1325 چاپ سنگی شده
الحمدلله رب العالمین و العاقبة للمتقین و الصلوة و السلام علی رسوله محمد و آله اجمعین بدان اسعدک الله تعالی فی الدارین که جمله افعال متصرفه و اسماء متمکنه از روی ترکیب بر دو گونه است.
انجام
بر وزن انفعال است بدان که هر فعلی که بر این وزن آید لازمی باشد الانفطار شکافة شدن تصریف انفطر ینفطر ...انفطار
کله بر باد داده چرخ گردن / که شد از خار خار آن دلم خون نصیبم بود از باغ پوستی / نه سیبی بلکه از باغت نصیبی همانا سیبی از این باغ در شباب / ز دست انداز باد افتاده در آب
انجام
ز رنگ لاله گون اشک می ناب / چو روی گلرخان در عالم آب گلستان بتان از رشک رنگش / زلعل لب سری در زیر سنگش ربود آن سبب را و قوت جان کرد / پس آنکه هجره روزی رسان کرد
الحمدلله رب العالمین الرحمن و العاقبة اللمتقین و الصلات و سلام علی رسوله محمد و آله و اصحاب اجمعین لفظ بسم را چرا مقدم کرد از لفظ الله بگو زبان بنده ملوث است
انجام
بعضی گفته اند که هفتاد آدم بودند به قول بعضی که فرموده اند پانصد هزار آدمان بودند و از ایشان توالد و تناسل نبود [...] و بیست و پنج هزار سال در جهان بودند [...]
