در نسخه آن که در کتابخانه آیه الله مرعشی در قم ضمن مجموعه شماره 5644 نگهداری میشود نام مولف نیامده ولی رساله پس از آن در همان مجموعه مناسک حج است به عربی و به همین قلم در آن نام مولف به گونه ای که ثبت کردیم آمده ،ظاهرا این نیز از محمود شریف موسوی باشد ، در فهرست مرعشی ج 15 ص 42 این اثر به محمود بن محمدمهدی کلباسی نسبت داده شده
پس بدانکه امهات عوالم یعنی کلیات ان پنجست که حضرات خمس نیز خوانند اول عالم غیب مطلق حقایق مجرده و معقولات صرفه است دوم عالم شهادت مظلق در مقابل غیب مطلق و ان عالم محسوسی است از محدب فلک الافلاک که عرش مسما نیست تا مرکز خاک و میانه عالم غیب و شهادت
انجام
و اگر کسی گوید که عرش با فرش پیش چشم شهود عدم صرف در خیال وجود نیز است باشد و دلیل او کل شی هالک الا وجهه و هیچ تناقض نباشد و اعتدال از طرفین انحراف دور است اینست که جهان بر توست از رخ دوست جمله کاینات سایه اوست
هر ان چیزی که در عالم عیانست چو عکسی ز آفتاب ان جهانست
الحمدلله رب العالمین و الصلوت و السلام علی سیدنا و مولانا محمد و علی اله و صحبه اجمعین اما بعد فهذه رسالة تتعلق بوجوده سبحانه و تعالی [...] ان اکتبها لبعض الطلاب و اعلم ان القوم اختلفوا فی آن وجود سبحانه و تعالی هل هو بطیق الاضمام او بطریق الاتصاف فذهب المتکلمون الی الول
انجام
هو المفهوم نفسه و المعنی لا معهود بالحق فی الخارج الا ما صدق علیه هذا المفهوم لا غیر فانی یلزم ما ذکرتم و المجذور ایضا و الظاهر انه سهو من فلم الناسح لعین ما ذکرناه من التحقیق فلا تعقل و الله تعالی الهادی
جل شأنه آدمی را بقیود طبیعه مبتلا کرده و باز مقتضیات او را برو نهاده و به او بوجود این آثار محبوب شده و احتجاب جمال مقصود بوجود این آثار حاصل شده
انجام
حلاوت محبت در خود یابد در محبت ایشان ذوق شهود حق سبحانه ببیند و در شهود آن حضرت غیبتش از خود [...]و در غیبت او حق سبحانه از خود بخود و برای خود در ایشان
