در نسخه آن که در کتابخانه آیه الله مرعشی در قم ضمن مجموعه شماره 5644 نگهداری میشود نام مولف نیامده ولی رساله پس از آن در همان مجموعه مناسک حج است به عربی و به همین قلم در آن نام مولف به گونه ای که ثبت کردیم آمده ،ظاهرا این نیز از محمود شریف موسوی باشد ، در فهرست مرعشی ج 15 ص 42 این اثر به محمود بن محمدمهدی کلباسی نسبت داده شده
جل شأنه آدمی را بقیود طبیعه مبتلا کرده و باز مقتضیات او را برو نهاده و به او بوجود این آثار محبوب شده و احتجاب جمال مقصود بوجود این آثار حاصل شده
انجام
حلاوت محبت در خود یابد در محبت ایشان ذوق شهود حق سبحانه ببیند و در شهود آن حضرت غیبتش از خود [...]و در غیبت او حق سبحانه از خود بخود و برای خود در ایشان
الحمدلله...باب اول در بیان صفت دوزخ چنین آورده اند که چون روز قیامت قایم شود خلق اولین و آخرین همه حاضر شوند دوزخ را در آنجا حاضر کنند
انجام
هر که در نیم شب صد بار الحکم گوید چندان گوید که خواب بر وی غلبه کند حضرت حق تعالی او را محرم اسرار خود گرداند ه رکه در شب جمعه در بیست لقمه نان بنویسد و بخورد فهم او زیاده گردد
و معنی قول بزرگان که گویند هیولی بدان ان خواهند که هیولی جوهری بود قایل صورت و هر شکل که در جوهر بدید اید ان شکل را صورت خوانند و اختلاف موجود است بیشتر از صورتست چنانکه تا بیشتر چیزها می بینم که هیولی ایشان یکیست
انجام
و بداند که زمان بر زمین باشد نه بر آنجا که زمان از وی اید و اگر جه سایه زمین تا فلک عطارد برسیده سات چون از ان سایه در گردد هیچ ظلمتی نباشد در [...] فلک و انجا که ظلمت نبود زمان نبود بس زمان بر زمین است
