اثری در اصول فقه و گویا همان است که مرحوم پدرم در فهرست نسخه های خطی کتابخانه امیر المومنین نجف معرفیب نموده و بخشی از تقریرات درس سید محمد باقر درچه ای اصفهانی در اصول فقه میباشد که شاگردش سید محمد جعفر بن محمد علی اصفهانی نوشته است
مؤلف
محمدجعفر بن محمدعلی الإصفهاني الماربیني الورنوسفادراني الزاغباري الکوسکبارجي السدهي
مشکوک
[...] معموله ما حسبی و هو الخیر و [...] و الاعرج [...] المشهور ان مذهب البصریین اضماء القول [...] الکوفیین آجرا الاذان مجری القول
انجام
نفس الرحمة و یکون فاعل الذکر غیر مذکور لقضا و التقدیر ان ذکر الله رحمته عبده و قیل بل ذکر مضاد الی فاعله علی الاتساع و یکون عبده منصور با[...] لذکر و التقدیر الی ذکر الرحمه عبده فجعل الرحمه
الاصمعي قال اول من تکلم به النابغة من الشعر انه حضر مع عمه عند رجل و کان عمه یشاهد به الناس و یخاف ان یکون عییا فوضع الرجل کاسا فی یده و قال تطیب کؤسنا لا قذاها
انجام
قال ابوعمرو بن العلا فتح الشعر بامرء القیس و ختم بذی الرمة و قال الاصمعی مات ذو الرمة عطشانا و اتی بالماء و به رمق فلم ینتفع به و کان اخر ما تکلم به قوله
یا مخرج الروح من نفسی اذا احتضرت * و فارج الکرب زحزحنی عن النار
قسم دوم اسم است چون الاسم نام الاول نخستین و علامت اسم آنست که تنوین و الف و لام برو در آید و تصغیر گردد و ثلاثی بر وزن فعیل آید کبرحیل و رباعی بر وزن فعیلل آید کجعیفر و خماسی بر وزن فعیلیل آید کدنینیر و جمله اسم و فعل بر هفت صیغه است و یا صحیح است
انجام
الظرف منه مکرم و الآلته منه مکرم و مکرمته و مکرام و الجمع منهما مکاریم و مکاریم و افعل التفضیل منه اکارم و کرم
