در نسخه این اثر که در کتابخانه امیر المومنین نجف نگهداری میشود نامی از آن و از مولف نیامده ولی بر اساس نوشته های مرحوم پدرم در فهرست نسخه های خطی آن کتابخانه این اثر جزو تقریرات درس اصول فقه آیه الله سید محمد باقر درچه ای اصفهانی است که شاگردش سید محمد جعفر بن محمد علی اصفهانی آنها را پیش از سال 1314ق. تا 1318ق. نوشته است و ظاهرا درس از کتاب فرائد الاصول شیخ انصاری باشد
مؤلف
محمدجعفر بن محمدعلی الإصفهاني الماربیني الورنوسفادراني الزاغباري الکوسکبارجي السدهي
اثری ست در مباحث عقلی از مباحث اصول فقه ، نامی از اثر و مولف در آن نیامده ولی بر اساس نوشته های مرحوم پدرم در فهرست نسخه های خطی کتابخانه امیر المومنین نجف این اثر جزئی از تقریرات درس اصول فقه آیه الله سید محمد باقر درچه ای اصفهانی است که شاگردش سید محمد جعفر بن محمد علی اصفهانی آنها را از پیش از سال 1314 تا 1318ق. نوشته است
مؤلف
محمدجعفر بن محمدعلی الإصفهاني الماربیني الورنوسفادراني الزاغباري الکوسکبارجي السدهي
تقریرات درسی است در اصول فقه و ظاهرا درس فرائد الاصول شیخ انصاری است ، نامی از کتاب و مولف در آن نیامده ولی احتمالا جزو تقریرات سید محمد جعفر بن محمد علی اصفهانی ورنوسفادرانی است بر درس استادش سید محمد باقر درچه ای است در اصول فقه
مؤلف
محمدجعفر بن محمدعلی الإصفهاني الماربیني الورنوسفادراني الزاغباري الکوسکبارجي السدهي
مشکوک
اثری در اصول فقه و گویا همان است که مرحوم پدرم در فهرست نسخه های خطی کتابخانه امیر المومنین نجف معرفیب نموده و بخشی از تقریرات درس سید محمد باقر درچه ای اصفهانی در اصول فقه میباشد که شاگردش سید محمد جعفر بن محمد علی اصفهانی نوشته است
مؤلف
محمدجعفر بن محمدعلی الإصفهاني الماربیني الورنوسفادراني الزاغباري الکوسکبارجي السدهي
مشکوک
این اثر شناخته شده نیست و بر اساس نسخه ای از یک رساله که در آن از این اثر نقل شده در اینجا ثبت گردید و نظر به اینکه در رساله منقول یک داستان تاریخی به صورت نثر ادبی بلیغ نقل گردیده موضوع آن نیز بعنوان نثر ادبی ثبت گردید
رساله ای است که مولف در پاسخ پرسش شخصی بنام محمد بن عبد السمیع در توضیح حدیثی از امام صادق مبنی بر انتقال روح و جسم انبیاء و اوصیای آنان به آسمان نوشته است
اگر قصد کردي اين کار را پس مترس از غير خدا و بگو [...] الله تعالي افوض امري الي الله حسبي الله نعم الوکيل نعم المولي و النعم النصير
انجام
شريک في الملک و لم يکن له ولي من الذل و بره بتکبير او الحمد الله کثيرا و سبحان الله بکره و اصيلا الحمد لله الذي انزل علي عبده الکتاب و لم يجعل له عوجا فيما لينذر باسا تسويدا
بدانکه نماز با بی نیاز راز گفتن است و آن اشتغالیست با حق سبحانه و تعالی بظاهر و باطن و حقیقت آن مناجاتست با حضرت صمدیت و مناجات مخاطبه بود و مخاطبه معروف مطلق جز از عارف کامل محقق راست نیاید
انجام
در هر کلمه از تسبیح و تهلیل که میگوید بکوشد تا دل وی بصفت آن معنی بگردد و شرح آن دراز است حاصل الامر آنکه در نماز از صفای لذت مناجات که آن غایت نعیم اکابر اولیاء و نهایت آمال افاضل اتقیاست حمروم نماند
